سندروم تونل کارپال یکی از شایع‌ترین عارضه‌های دست و مچ دست بوده که در مطلب تونل کارپال و علائم و نشانه‌های آن به طور کامل با این سندروم آشنا شدیم. در این مطلب قصد داریم علت بروز و روش‌های تشخیص سندروم تونل کارپال را بررسی کنیم. فراموش نکنید که تشخیص سریع این عارضه به روند بهبود آن کمک بیش‌تری می‌کند پس تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
چه چیزی باعث ایجاد سندروم تونل کارپال می‌شود؟
باریک شدن فضای تونل در مچ دست، اصلی‌ترین علت بروز تونل کارپال محسوب می‌شود. این باریک شدن روی عصب میانی و تاندون‌های موجود درون این ناحیه تاثیر می‌گذارد. در نتیجه با وارد کردن فشار به این بخش‌ها، آن‌ها را دچار تورم کرده و حس دست و انگشتان را قطع می‌کند.
علت بروز تونل کارپال در بیش‌تر افراد به صورت ترکیبی بوده و طبق مطالعات، خانم‌ها و افراد مسن بیش‌تر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. به طورکلی عوامل موثر در ایجاد این سندروم را می‌توان در انواع مختلفی تقسیم کرد.
ژنتیک
مهم‌ترین عامل برای بروز این سندروم محسوب می‌شود. این بیماری ممکن است در خانواده‌ها وجود داشته باشد و از این طریق انتقال پیدا کند. همچنین ممکن است به دلیل تفاوت‌های آناتومیکی، باریک شدن تونل کارپال صورت بگیرد.
فعالیت زیاد دست‌ها
فعالیت یا حرکت‌های تکراری با مچ دست و به صورت مداوم ریسک ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد. احتمالا تاندون‌های مچ دست تحریک و متورم می‌شوند و در نهایت به عصب فشار وارد می‌کنند.
وضعیت دست و مچ
فعالیت‌هایی که در مدت طولانی شامل خم شدن شدید مچ یا باز شدن مچ و‌دست بوده به عنوان عاملی برای افزایش فشار روی عصب به حساب می‌آید.
بارداری
تغییرات هورمونی دوران بارداری موجب افزایش تورم شده که به نوبه خود منجر به افزایش فشار روی عصب شده و احتمال بروز سندروم تونل کارپال را افزایش می‌دهد.
بیماری‌های زمینه‌ای و سلامت فرد
شایع‌ترین علت بروز تونل کارپال، بیماری زمینه‌ای است که تورم در مچ دست و گاهی انسداد جریان خون را به همراه دارد. دیابت، آرتریت روماتوئید، فشار خون بالا و متعادل نبودن فعالیت غده تیروئید جزء بیماری‌هایی هستند که به عنوان علت بروز تونل کارپال محسوب می‌شوند.
بروز آسیب‌هایی در مچ دست
کشیدگی، دررفتگی، شکستگی، رگ به رگ شدن، تورم و التهاب در دست یا مچ دست نیز می‌تواند علتی برای ابتلا به این عارضه باشد.
نحوه تشخیص سندروم تونل کارپال
راه‌های مختلفی برای تشخیص سندروم تونل کارپال وجود دارند. پزشک ممکن است به صورت ترکیبی روش‌هایی مانند شرح حال‌گیری از بیمار، معاینات فیزیکی و برخی آزمایش‌ها را انجام دهد.
شرح حال گرفتن و تاریخچه بیمار
عوامل مختلفی را در بخش علت بروز تونل کارپال مشاهده کردیم. بیماری‌های زمینه‌ای و ژنتیک از تاثیر گذار‌ترین علت‌های این بیماری هستند. بنابراین در مرحله اول، پزشک با گرفتن شرح حال و سابقه بیماری‌های زمینه‌ای شما به عنوان اولین روش تشخیص تونل کارپال، کار خود را شروع می‌کند.
معاینات فیزیکی
اکنون وضعیت فیزیکی شما نیز برای پزشک مهم است. او با استفاده از معاینات، وضعیت فعلی دست شما را به خوبی بررسی می‌کند. معاینات فیزیکی نواحی مانند دست، شانه، بازو و گردن کمک می‌کند پزشک تشخیص دهد این یک شکایت برای فعالیت‌های روزانه بوده یا مربوط به بیماری‌های زمینه‌ای است.
- معاینه مچ دست از نظر تغییر رنگ، تورم، گرما و حساسیت
- بررسی کردن هر انگشت از نظر داشتن حس
- معاینه عضلات پایه دست از نظر قدرت و آتروفی
آزمایش‌ها
آزمایش‌ها یکی دیگر از روش‌های تشخیص سندروم تونل کارپال هستند. در این مرحله تست‌های زیر برای ارزیابی ابتلا به این سندروم مورد بررسی قرار می‌گیرند:
علامت تینل
پزشک روی عصب میانی مچ دست ضربه می‌زند تا ببیند آیا احساس سوزن سوزن شدن در انگشتان دست به وجود می‌آید یا خیر.
تست خم شدن مچ دست (فالن)
در این تست بیمار آرنج‌های خود را روی میز قرار داده و اجازه می‌دهد مچ دست‌ها به صورت آزادانه جلو بیفتند. این یکی از روش‌های تشخیص تونل کارپال بوده که افراد مبتلا به این سندروم بعد ۶۰ ثانیه سوزن سوزن شدن یا بی‌حسی را در انگشت‌های دست احساس می‌کنند. هر چه این علائم سریع‌تر ظاهر شوند؛ سندروم تونل کارپال شدید‌تر شده است.
اشعه ایکس
اگر پزشک محدودیتی در حرکت مچ دست یا اثراتی از آرتریت و تروما را ببیند ممکن است عکسبرداری از مچ دست با اشعه ایکس را تجویز کند. با این روش می‌توان شکستگی، آرتریت یا بیماری‌های آسیب‌رسان به اعصاب مانند دیابت را بررسی کرد.
الکترومیوگرافی (EMG) و تست هدایت عصبی (NCS)
تست هدایت عصبی از روش‌های تشخیص تونل کارپال بوده که هدایت تکانه‌های عصبی را اندازه‌گیری می‌کند. در صورت عبور عصب از دست، اگر این تکانه‌ها کند‌تر از حد طبیعی باشند شما به این سندروم مبتلا هستید. الکترود‌هایی روی مچ دست قرار می‌گیرند که شوک‌های الکتریکی کوچکی را اعمال می‌کنند تا سرعت انتقال تکانه‌ها بررسی شوند.
تست دیگری که می‌تواند اطلاعات خوبی در مورد ابتلا به این عارضه بدهد، EMG است. در این روش نیز بررسی می‌شود که عصب مدیان چگونه حرکات عضلات را کنترل می‌کند. در این آزمایش سوزن ظریفی به عضله وارد می‌شود که فعالیت الکتریکی مشاهده شده روی صفحه نمایش می‌تواند تعیین‌کننده میزان آسیب به عصب مدیان باشد.
سخن پایانی
به طور کلی فهمیدیم وارد شدن فشار به عصب مدیان، تنها علت بروز تونل کارپال محسوب می‌شود. عوامل گفته شده در این مطلب که شامل ژنتیک، بیماری‌های زمینه‌ای و … بود، این فشار به عصب را تشدید می‌کنند. اگر هر یک از علائم ابتلا به این بیماری را در خود مشاهده می‌کنید بهتر است به پزشک مراجعه کنید یا با رزرو نوبت آنلاین از کارشناسان ما مشاوره رایگان دریافت کنید.
