هدف از درمان سندروم دکرون کاهش درد و التهاب در هنگام حرکت دادن انگشت شست و مچ دست است. به علاوه نوع درمان بستگی به مدت زمان ظهور علائم دارد. همچنین می تواند به شدت علائم بستگی داشته باشد. ارائه دهنده های مراقبت های بهداشتی می توانند بهترین و موثرترین روش های درمانی را به فرد پیشنهاد دهند.
راه های درمان سندروم دکرون
سندروم دکرون معمولاً به خوبی به درمان پاسخ می دهد. بسیاری از افراد نیازی به جراحی ندارند. درمان با اسپلینت، داروهای ضد التهاب و استراحت اغلب این وضعیت را اصلاح می کند. مواردی که نیاز به جراحی دارند درصد موفقیت بالایی دارند. بیمار باید تا زمان تسکین علائم، سطح فعالیت های خود را کاهش داده و از انجام هرگونه فعالیتی که فشار زیادی به مچ دست وارد می کند بپرهیزد. راه های درمان سندروم دکرون عبارتند از:
عدم استفاده از انگشت شست آسیب دیده.
پرهیز از اعمالی که باعث درد در انگشت شست و مچ می شوند.
اسپلینت یا بریس های ارتوپدی و فیزیوتراپی: پزشک احتمالاً بستن اسپلینت را تجویز می کند که شست و مچ دست را محکم و ثابت نگه می دارد. لازم است که این اسپلینت به مدت 4 تا 6 هفته و به صورت 24 ساعت در روز پوشیده شود. اسپلینت یک وسیله پشتیبانی است که از شست و مچ دست محافظت می کند و از حرکت آنها جلوگیری می کند و از ایجاد فشار بر روی شست و مچ دست جلوگیری می کند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به فرد می گویند که چگونه از اسپلینت استفاده کند.
قرار دادن یخ یا گرما روی مچ دست: ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به بیمار خواهد گفت که بهتر است از کدام یک استفاده کند. هنگام استفاده از یخ، فرد باید یک کیسه یخ یا کیسه سرد را به مدت 10 دقیقه روی مچ دست خود قرار دهد. نباید کیسه یخ هر بار بیش از 10 دقیقه روی مچ دست نگه داشته شود. نگه داشتن آن برای بیش از 10 دقیقه ممکن است به بافت ها آسیب برساند. استعمال کیسه یخ باید هر 4 تا 6 ساعت یکبار تکرار شود. هنگام استفاده از گرما یک بطری آب گرم یا پد حرارتی باید به مدت 15 دقیقه روی مچ دست قرار داده شود. هر بار بیش از 15 دقیقه نباید روی مچ دست نگه داشته شود. قبل از اینکه بطری آب گرم یا پد گرمایشی روی مچ دست گذاشه شود باید از داغ نبودن بیش از حد آن اطمینان حاصل شود. هر 4 تا 6 ساعت یکبار باید این عمل تکرار شود.
استفاده از مسکن یا داروهای ضد التهاب برای کاهش تورم و درد مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، سلکوکسیب، ملوکسیکام، و دیکلوفناک
اگر این کار موثر نبود، پزشک ممکن است داروهای استروئیدی را به پوشش یا غلاف محکمی که اطراف تاندون را احاطه کرده است، تزریق کند. اگر این کار ظرف 6 ماه پس از مشاهده علائم انجام شود، ممکن است بدون احتیاج به سایر روش های درمانی، بیماری به طور کامل بهبود پیدا کند.
استفاده از امواج اولتراسوند: در این روش از امواج اولتراسوند در ناحیه ملتهب استفاده می شود تا تورم کم شود، گردش خون بهبود یابد و وضعیت تاندون ها بهتر شود.
روش درمانی یونتوفورزیس: در این روش از تحریک الکتریکی برای رساندن دارو به ناحیه ملتهب از راه پوست استفاده می شود. این روش برای کاهش درد و تورم مناسب می باشد.
لیزر درمانی: لیزر درمانی می‌تواند تا حدودی دردهای ناشی از سندروم دکرون را تکسین دهد.
مگنت تراپی: مگنت تراپی با تحریک بافت‌ها و سلول‌های بدن در بهبود تمامی دردهای بدن به خصوص دست، کمر و پا موثر است.
تزریقPRP: یکی دیگر از راه های درمان سندروم دکرون تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یا همان PRP می باشد. این راه درمانی فواید زیاد و عوارض کمی دارد اما زمانی از آن استفاده می شود که دیگر راهکارهای درمانی انجام شده باشند اما بیماری بهبود نیافته باشد.
عمل جراحی: اگر هیچ یک از راه های درمان سندروم دکرون کمکی نکرد، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. این عمل معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می شود و معمولاً حدود 30 دقیقه طول می کشد. جراح یک برش کوچک در پایه شست ایجاد می کند و غلاف تاندون را باز می کند، این عمل به تاندون ها اجازه می دهد تا آزادانه حرکت کنند. این روش جراحی یک روش سرپایی است، به این معنی که بیمار بلافاصله بعد از آن به خانه می رود.
عوارض جراحی
عوارض جراحی نادر است به جز در بیماران مبتلا به دیابت که ممکن است به عوارض جراحی مانند عفونت، مشکلات بهبود زخم و … مبتلا شوند. بهبودی پس از جراحی ممکن است مدتی طول بکشد. درد و تورم باید به زودی برطرف شود، اما این ناحیه ممکن است برای چندین ماه حساس باشد. بخیه ها باید پس از 10 تا 14 روز کشیده شوند. سپس پزشک، فیزیوتراپی را به مدت 6 تا 8 هفته تجویز می کند. حرکات کششی برای کمک به حرکت صحیح تاندون ها و انجام تمرینات برای تقویت عضلات و ثابت نگه داشتن مفاصل بسیار کارآمد خواهد بود.
بنابراین اگرچه درمان سندروم دکرون ساده به نظر می رسد، با این حال، سندروم دکرون نیاز به درمان دارد و عدم توجه به درمان به موقع این بیماری می تواند پیامدهای ناگواری برای بیمار به همراه داشته باشد، از شدیدتر شدن درد و سایر علائم گرفته تا محدودیت دامنه حرکتی دست آسیب دیده و کاهش کیفیت زندگی فرد بیمار.
خدمات کلینیک پاسارگاد در مورد سندرم دکرون
در کلینیک ارتوپدی-فنی پاسارگاد سعی بر محدود کردن حرکت شست و مچ دست است. دلیل اصلی بروز این سندروم بر اثر وجود التهاب در کانالی‌ست که رباط‌های متصل به شست از آن عبور می‌کنند.
مچ‌بندهای کوکاپ اسپیلنت
در صورتی که پزشک درخواست آتل یا بریس جهت بی‌حرکت ماندن مچ و شست داشته باشد، کوکاب اسپیلنت توصیه می‌شود.
کوکاپ اسپیلنت‌ها کاملا مچ و شست را دربرگرفته و حرکات این دو قسمت را محدود می‌کنند و باقی انگشتان آزاد هستند.
این مچ‌بندها در دو نوع سخت و نرم برای بیماران ساخته می‌شوند.
در حالت سخت نوعی ورق از جنس چوب طبیعی به‌نام وودکست وجود دارد که با حرارت دیدن تغییرشکل می‌دهند و بسیار انعطاف‌پذیر هستند. این ورق روی دست بیمار کشیده شده و دقیقا طرح دست بیمار را به‌خود می‌گیرد. این مچ‌بند کاملا از مواد ارگانیک ساخته شده و هیچ‌گونه حساسیتی برای دست بیمار ایجاد نخواهد کرد.
به‌علت اینکه مچ‌بندها کاملا مطابق با فُرم خاص هر دست ساخته می‌شود، کاملا شخصی‌سازی شده و کارایی بسیار بالایی دارد.
در حالت سافت (نرم) نیز مچ‌بند کاملا شست را با یک آتل در برمی‌گیرد و سعی بر آن دارد که حرکات شست به‌خصوص حرکت دورشونده شست را محدود کند.
کیفیت مواد ارتزها و مچ‌بندهای کلینیک پاسارگاد
کلیه خدمات و محصولات ارائه شده در مرکز ارتوپدی-فنی پاسارگاد با استفاده از باکیفیت‌ترین مواد موجود است. تمامی مواد اولیه ساخت کشور آلمان بوده و به‌صورت کاملا شخصی‌سازی شده برای هر فرد در اختیار مراجعین عزیز قرار می‌گیرد.
توصیه های لازم بعد از درمان سندروم دکرون
اقداماتی که به طور کلی بعد از درمان سندروم دکرون باید انجام داد
- هنگام بلند کردن جسم سنگین مثلا کودکتان سعی کنید مچ دست خود را در حالت صاف و انگشتان شست را دور از سایر انگشتان نگه دارید و کودک را با یک حرکت سریع بلند کنید.
- انجام حرکات اصلاحی و تمریناتی که باعث تقویت عضلات و بازگشت قدرت کاهش یافته دست آسیب دیده می شود. برای اطمینان از بازیابی کامل حرکات و قدرت مهم است که این کارها را طبق توصیه پزشک متخصص یا فیزیوتراپیست انجام دهید.
- تا حد امکان از انجام دادن کارهایی که باعث اعمال فشار بر انگشت شست می شود، خودداری کنید. به عنوان مثال سعی کنید به جای لباس هایی با دکمه های قابلمه ای از لباس های جایگزین استفاده کنید.
- در صورت پیشنهاد پزشک از اسپلینت یا بریس استفاده کنید.
- از حرکت دادن مکرر مچ دست خود به صورت یکسان خودداری کنید.
- به فعالیت هایی که باعث درد، تورم یا بی حسی در شست و مچ دست می شود توجه کنید. سعی کنید از این فعالیت ها اجتناب کنید و علائم را با پزشک خود در میان بگذارید.
توصیه های لازم هنگام استفاده از اسپلینت یا بریس های ارتوپدی
تا جایی که ممکن است حتی مدتی پس از درمان و بهبود علائم از اسپلینت استفاده کنید.
حتی با وجود استفاده از اسپلینت از انجام هرگونه فعالیتی که باعث ایجاد فشار و درد در دست آسیب دیده می شود خودداری کنید.
همچنین مهم است که برای مدت زمانی که متخصص فیزیوتراپی توصیه کرده است از انجام فعالیت های دردناک خودداری کنید.
اقدامات خودمراقبتی توصیه شده پس از عمل جراحی
توجه به علائمی که نیاز به مراجعه به پزشک متخصص دارد:
- سوزن سوزن شدن یا بی حسی در دست ها یا انگشتان
- خونریزی قابل توجه از محل برش جراحی
- ناتوانی در حرکت انگشتان
- علائم عفونت که عبارتند از: خروج چرک از محل برش، تورم یا احساس گرما در ناحیه جراحی شده، و بروز تب
توصیه های لازم برای کاهش درد و تورم پس از عمل جراحی
هنگامی که بیماران پس از عمل جراحی به خانه برمی گردند و اثرات بی حسی موضعی شروع به از بین رفتن می کند، متوجه درد و تورم در انگشت شست و مچ دست در محل برش خواهند شد. اقدامات متعددی وجود دارد که بیماران می توانند برای کاهش درد و تورم انجام دهند:
- در 2 یا 3 روز اول بیمار باید در صورت امکان، دست آسیب دیده را بی حرکت و بالا نگه دارد. هنگام نشستن یا دراز کشیدن، دست و مچ را می توان روی بالش قرار داد.
- استفاده از یخ درمانی هر 1 تا 2 ساعت در طول روز برای 3 روز اول. برای جلوگیری از آسیب بافتی، استفاده از یخ نباید هر بار بیشتر از 10 تا 15 دقیقه طول بکشد.
- مصرف داروهای مسکن طبق دستور پزشک: پزشکان ممکن است برای مدت کوتاهی پس از عمل جراحی، مسکن های مخدر را تجویز کنند که این داروها به علت داشتن عوارض جانبی و وابستگی پس از مدت کوتاهی با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) از جمله ایبوپروفن یا ناپروکسن جایگزین می شوند.
- توصیه های لازم پس از عمل جراحی برای تسریع بهبود علائم و بازگشت قدرت دست آسیب دیده
- از مهم ترین توصیه های لازم بعد از درمان سندروم دکرون خودداری از استفاده از دست یا مچ دست برای فعالیت‌هایی که می‌توانند محل جراحی را تحت فشار قرار دهند به مدت ۱ تا ۲ هفته می باشد مانند: بلند کردن اجسام با وزن‌های سنگین‌تر از ۱ کیلوگرم، تایپ کردن، انجام کارهای خانه یا پخت و پز. اکثر پزشکان برای دو هفته اول پس از جراحی، به بیماران استفاده از آتل یا اسپلینت را توصیه می کنند.
- پس از بی‌حرکتی، به علت تضعیف عضلات، بیماران باید تحت نظر پزشک تمریناتی را فقط با دست آسیب دیده و یا با کمک دست سالم انجام دهند. پس از برداشتن بخیه ها، بیماران ممکن است برای 6 تا 8 هفته، تمرینات کششی، مقاومت در برابر حرکات با مچ دست و شست و ماساژ برای برگرداندن قدرت دست آسیب دیده را در برنامه روزانه خود قرار دهند.
توصیه های لازم پس از عمل جراحی برای تسریع بهبود علائم و بازگشت قدرت دست آسیب دیده
از مهم ترین توصیه های لازم بعد از درمان سندروم دکرون خودداری از استفاده از دست یا مچ دست برای فعالیت‌هایی که می‌توانند محل جراحی را تحت فشار قرار دهند به مدت ۱ تا ۲ هفته می باشد مانند: بلند کردن اجسام با وزن‌های سنگین‌تر از ۱ کیلوگرم، تایپ کردن، انجام کارهای خانه یا پخت و پز. اکثر پزشکان برای دو هفته اول پس از جراحی، به بیماران استفاده از آتل یا اسپلینت را توصیه می کنند.
پس از بی‌حرکتی، به علت تضعیف عضلات، بیماران باید تحت نظر پزشک تمریناتی را فقط با دست آسیب دیده و یا با کمک دست سالم انجام دهند. پس از برداشتن بخیه ها، بیماران ممکن است برای 6 تا 8 هفته، تمرینات کششی، مقاومت در برابر حرکات با مچ دست و شست و ماساژ برای برگرداندن قدرت دست آسیب دیده را در برنامه روزانه خود قرار دهند.
نتیجه گیری
بنابراین همانطور که بیان شد توجه به توصیه های بعد از درمان سندروم دکرون به اندازه درمان آن اهمیت دارد زیرا عدم توجه به آن ها باعث عود بیماری و حتی در مواردی باعث شدید تر شدن علائم و وخیم تر شدن بیماری می شود و می تواند بیمار با مشکلات جدی در انجام وظایف روزمره روبرو کند. به علاوه بازگرداندن قدرت دست آسیب دیده و برگرداندن دامنه حرکتی آن مستلزم انجام یکسری تمریناتی است که انجام آن بدون توجه به توصیه های بیان شده توسط پزشک یا فیزیوتراپیست می تواند صدمات جدی و جیران ناپذیری به دست آسیب دیده وارد کند.
