حرکات اصلاحی در سندروم تونل کوبیتال
عصب اولنار یکی از اعصاب اصلی دست است که مسئولیت تامین حس و حرکت بازو، دست و انگشتان حلقه و کوچک را برعهده دارد. این عصب از آرنج عبور کرده و از دهانه تونل کوبیتال می‌گذرد. با توجه به باریک بودن دهانه تونل کوبیتال عصب اولنار می‌تواند به‌راحتی از طریق فشار یا انجام حرکات تکراری آسیب دیده و دچار فشردگی شود. برخی پزشکان معتقدند که با انجام ورزش‌های خاصی می‌توان عصب اولنار را تشویق کرد تا به آرامی از میان تونل کوبیتال سُر بخورد و تحت‌فشار قرار نگیرد و در نتیجه علائم مرتبط با این سندروم بهبود پیدا کند. البته باید در نظر داشت در انجام حرکات کششی یا تمرینات مربوط به سندرم تونل کوبیتال نباید زیاده‌روی کرد. بنابراین نیاز است افراد با تشخیص و نظارت پزشک متخصص، نهایتا هر تمرین را تا سه بار در روز و هر بار ۲ تا ۵ بار تکرار کنند. در ادامه با ما همراه باشید تا حرکات اصلاحی در سندروم تونل کوبیتال و ورزش‌های مناسب این سندروم را بررسی کنیم.
تمرینات ورزشی سندروم تونل کوبیتال
انجام برخی تمرینات مانند ورزش‌هایی که موجب سُر خوردن عصب در آرنج می‌شود می‌تواند منجر به کاهش درد مرتبط با سندرم تونل کوبیتال در دست و بازو شود. انجام تمرینات زیر به کشش عصب اولنار و بهبود تحرک دست و انگشتان کمک می‌کند.
تمرین شماره ۱: خم شدن آرنج
۱- صاف روی یک صندلی بنشینید.
۲- دست آسیب‌دیده را به سمت روبرو دراز کنید در حالی که کف دست رو به سقف باشد.
۳- به‌آرامی انگشتان خود را بسته و دست را مشت کنید.
۴- سپس آرنج خود را خم کرده، ساعد و بالطبع مشت خود را به بازو نزدیک کنید.
۵- ۲ ثانیه دست را در همین حالت نگه دارید و سپس دست را به روبرو دراز کنید.
۶- مراحل ۴ و ۵ را چند بار تکرار نمایید.
تمرین شماره ۲: خم کردن آرنج و کشیدگی مچ
۱- روی صندلی مستقیم بنشینید به صورتی که پشت‌تان صاف باشد.
۲- بازوی آسیب‌دیده خود را از پهلو بلند کرده و کشیده نگه دارید (دست‌ها موازی سطح زمین باشد).
۳- کف دست‌ها را رو به بالا قرار دهید.
۴- با خم کردن آرنج و کشیدن دست به سمت شانه‌ها، مچ دست خود را باز نگه دارید.
۵- تا ۲ ثانیه در این حالت بمانید و سپس رها کنید.
این تمرین در ۲ ست و هر ست تا ۵ بار تکرار شود.
نکته: این تمرین را به آرامی انجام داده و در صورت بروز هرگونه دردی در مچ، کشیدگی را متوقف نمایید.
تمرین شماره ۳: تمرین کشیدگی گردن
۱- صاف روی یک صندلی بنشینید.
۲- بازوی دردناک را به سمت پهلو دراز کنید.
۳- کف دست را رو به بالا باز کنید.
۴- سعی کنید به‌آرامی سر و گردن خود را از دست‌ها دور کنید تا زمانی که کشش احساس شود.
۵- در حالت کشیدگی در گردن، کم‌کم مچ دست را چرخانده و به سمت زمین بگیرید.
۶- در این حالت، سر خود را به سمت مخالف دست کج کنید تا کشش کمی بیشتر احساس شود.
۷- این حالت را تا ۳ ثانیه نگه داشته و سپس به آرامی رها کنید.
تمرین شماره ۴: ورزش A-OK
یکی از بهترین حرکات اصلاحی در سندروم تونل کوبیتال، انجام ورزش A-OK است.
۱- با پشت صاف روی یک صندلی بنشینید.
۲- بازویی که دچار سندروم تونل کوبیتال شده است را به سمت پهلو و در سطح شانه بکشید.
۳- کف دست به سمت بالا باشد.
۴- با لمس نوک انگشت اشاره به انگشت شست، علامت OK را ایجاد کنید.
۵- آرنج خود را خم کنید، دست خود را برگردانید و با انگشت اشاره و شست دور چشم خود یک O ایجاد کنید.
۶- سه انگشت دیگر را روی گونه و فک خود قرار دهید.
۷- این حالت را به مدت ۳ ثانیه نگه دارید و سپس به آرامی ها کنید.
تمرین شماره ۵: خم شدن بازو، مچ پایین
۱- صاف بنشینید.
۲- بازوها را در مقابل خود دراز کنید در حالتی که کف دست رو به بالا و به سمت سقف باشد.
۳- با اشاره انگشتان به سمت پایین مچ دست خود را دراز کنید.
۴- آرنج‌های خود را خم نموده و مچ‌ها را به شانه‌های خود نزدیک کنید (همچنان نوک انگشتان رو به سمت زمین باشد).
این حالت را به مدت ۳ ثانیه نگه داشته و بعد به آرامی رها کنید.
اقدامات کلی جهت پیشگیری از سندروم تونل کوبیتال
با انجام این تمرینات به‌آرامی دردها کاهش یافته و دامنه حرکت افزایش پیدا می‌کند. به‌غیر از ورزش و دارودرمانی، چند راهکار دیگر نیز وجود دارد که می‌توان برای بهبودی سریع یا پیشگیری از درد در خانه انجام دهید:
۱- روزی پنج بار از کیسه یخ استفاده کنید.
۲- پیچیدن ساعد با حوله، پارچه یا استفاده از یک بالش برای جلوگیری از خم شدن آرنج هنگام شب توصیه می‌شود.
۳- آرنج را تکیه‌گاه خود قرار ندهید.
۴- طولانی‌مدت رانندگی نکنید.
۵- ورزش‌ها را با تشخیص و نظارت پزشک انجام دهید.
در نهایت
در انجام ورزش‌ها و حرکات اصلاحی سندروم تونل کوبیتال عجله نکنید. انجام دادن این ورزش‌ها در جهت سُر خوردنِ عصب گیر افتاده یا تحت‌فشار است و نکته مهم این است که به آرامی انجام شوند. همچنین انجام تمامی این تمرین‌ها با توجه به شدت درد به میزان کم یا زیاد باید انجام شود از این رو پیشنهاد ما مشورت با پزشک خودتان می‌باشد.
