این سندروم دردناک زمانی اتفاق می‌افتد که عصب اولنار در داخل کانال کوبیتال تحریک شده یا فشرده شود. اگر عصب اولنار تحت‌فشار باشد، علائم شدیدی ایجاد می‌کند که حتما باید سریعا تحت درمان قرار گیرد. در این مقاله به بررسی علل بروز و روش‌های تشخیص سندروم تونل کوبیتال خواهیم پرداخت. با ما همراه باشید.
علل رایج سندروم تونل کوبیتال
سندرم تونل کوبیتال اغلب هنگامی اتفاق می‌افتد که بیمار برای طولانی‌مدت آرنج‌های خود را خم و راست کند (هنگام کشیدن یا بلند کردن اجسام، زیاد به آرنج خود تکیه کردن یا بروز آسیب‌دیدگی در ناحیه آرنج).
آناتومی
عصب اولنار در یک شیار در سمت داخلی آرنج قرار دارد. با گذشت زمان، ممکن است بافت‌های نرم روی عصب اولنار ضخیم‌تر شوند یا عضله اضافی در آن قسمت وجود داشته باشد. گاهی اوقات، عصب اولنار در جای خود نمی‌ماند و با حرکت آرنج روی یک برجستگی استخوانی به جلو و عقب کوبیده می‌شود. ضربات مکرر می‌تواند عصب را تحریک کند.
این دلایل که بر اثر آناتومی موجود در دست ممکن است اتفاق بی‌افتد، می‌توانند مانع از عملکرد صحیح عصب شده و باعث به‌وجود آمدن سندرم تونل کوبیتال شوند.
فشار
استفاده به ظاهر ساده از آرنج، مانند تکیه دادن به آن، به‌عنوان یک تکیه‌گاه می‌تواند به عصب اولنار فشار بیاورد. در واقع از نشانه‌های فشردگی عصب، احساس خواب‌رفتگی، گزگز و مورمور در بازو، دست، انگشت حلقه و انگشت کوچک دست است.
خم ماندن و کشیدگی عصب
اگر برای مدت طولانی آرنج به‌حالت خم قرار گیرد، مانند زمان خواب یا صحبت طولانی با تلفن همراه، ممکن است عصب اولنار بیش از حد کشیده شود. این کشش می‌تواند منجر به سندرم تونل کوبیتال شود.
حرکات تکراری
انجام برخی کارهای سنگین و تکراری برای طولانی‌مدت، می‌تواند موجب بروز دردهای ناحیه دست و آرنج شود که اولین قدم درمانی آن، کاهش عامل تحریک‌کننده است.
سایر علل سندروم تونل کوبیتال
برخی از عوامل دیگری که افراد را در معرض خطر ابتلا به سندرم تونل کوبیتال قرار می‌دهند، عبارتند از:
- آرتریت آرنج
- کاهش فضا در تونل کوبیتال (ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد)
- تورم عصب، به ویژه بخشی که از تونل کوبیتال می گذرد.
- وجود خارهای استخوانی در ناحیه
- وجود کیست در نزدیکی مفصل آرنج
- دررفتگی آرنج در گذشته
- شکستگی قدیمی آرنج
- تورم مفصل آرنج
- آسیب یا فشرده شدن عصب در نقاط دیگر مانند گردن
البته باید توجه داشت که وجود این علائم و شرایط، لزوما به این معنی نیست که فرد حتما به سندرم تونل کوبیتال مبتلا خواهد شد. بلکه به این معنی‌ست که این افراد بیشتر از بقیه در معرض خطر هستند.
در بسیاری از موارد نیز علت دقیق ابتلا به این سندروم مشخص نیست.
روش‌های تشخیص سندروم تونل کوبیتال
تشخیص سندروم تونل کوبیتال اغلب با معاینه بالینی امکان پذیر است. فرآیند تشخیص معمولا با پرسیدن سؤالاتی در مورد علائم آغاز می‌شود. در ادامه، علاوه بر بررسی تاریخچه کامل پزشکی و معاینه فیزیکی (شامل شرایط فعلی و گذشته، آسیب‌ها و علائم قبلی، معاینه دست‌ها و بازوهای بیمار)، آزمایش‌ها و تصویربرداری‌های تشخیصی تکمیلی‌تری توسط پزشک درخواست می‌شود که شامل موارد زیر است:
- تست هدایت عصبی: این تست، آزمایشی برای یافتن این است که سیگنال‌ها با چه سرعتی به سمت عصب حرکت می‌کنند تا پزشک بتواند محل فشردگی یا انقباض عصب را پیدا کند.
- الکترومیوگرافی (EMG): این آزمایش عملکرد عصب و عضله را بررسی می‌کند و ممکن است برای آزمایش عضلات ساعد که توسط عصب اولنار کنترل می‌شوند، استفاده شود. اگر عضلات به‌صورت درست کار نکنند، ممکن است نشانه‌ای از وجود مشکل در عصب اولنار باشد.داین آزمایش همچنین مشکلات دیگری مانند گرفتگی عصب در گردن را که می‌تواند علائم مشابهی ایجاد کند، بررسی خواهد کرد.
- اشعه ایکس: انجام این تصویربرداری برای مشاهده استخوان‌های آرنج انجام می‌شود. با بررسی استخوان‌ها می‌توان متوجه شد که آیا آرتروز یا خار استخوانی در آرنج وجود دارد یا خیر.
- آزمایش خون: انجام این آزمایش در جهت تایید یا رد بیماری دیابت یا تیروئید، صورت می‌گیرد.
مدت زمان بهبودی سندرم تونل کوبیتال چقدر است؟
بهبودی این سندروم ممکن است تا چندین ماه نیز طول بکشد؛ زیرا که اعصاب به سرعتِ سایر قسمت‌های بدن بهبود پیدا نمی‌کنند.
در نتیجه
بروز این سندروم در بیشتر موارد ناشی از فشار روی عصب اولنار است. درصورت بروز علائم مرتبط با این سندروم، باید در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه شود. با تشخیص به موقع این بیماری می‌توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد و دردهای ناشی از این بیماری را کاهش داد.
